آزمون اول
هدف: اندازه گیری گلوکز

وسایل مورد نیاز: عسل- محلول ید 0.1 نرمال- تیوسولفات سدیم 0.1 نرمال- ارلن- بی کربنات سدیم 1 درصد چسب نشاسته- H2so4

روش کار:

1. دو گرم عسل را در بشر به حجم 100 رسانده و هم می زنیم و در بالن 250 به حجم می رسانیم.
2. 25 سی سی از آن را با 20 سی سی محلول ید 0.1 نرمال و 60 سی سی بی کربنات سدیم مخلوط کرده و نیم ساعت در تاریکی قرار می دهیم.
3. 8 سی سی H2so4 و 2 سی سی چسب نشاسته می افزاییم.
4. سپس  آن را با تیوسولفات سدیم تا ظهور رنگ سفید تیتر می کنیم.

322=( V*W) / (0250*F*10 )

آزمون دوم

هدف: بررسی مونوساکارید ها و الیگو ساکارید ها 

وسایل:محلول عسل-بورت-بشر-محلول فهلینگ آ و ب-معرف متیلن بلو-شعله

روش کار:

1-یک گرم گلوکز را در آب حل کرده و این محلول گلوکز 1% را در بورت پر می کنیم.

2-در یک ارلن،5 سی سی فهلینگ A و 5 سی سی فهلینگ B به مراه چند قطره متیلن بلو میریزیم.

3-آن را می جوشانیم و داغ  با محتیوات بورت تیتر می کنیم تا رسوب آجری بدست آید.
4-آزمون را بار دیگر به همین شیوه انجام داده اما بجای محلول گلوکز از نمونه ی محلول عسل رقیق شده استفاده می کنیم.

(A-B*2508100*0/009) /(25*W) =گرم درصد گلوکز

(7-3*250*100*0/009) /(25*1) =40

آزمون سوم

هدف: شناسایی محلول حاوی قند

وسایل موردنیاز :قطره چکان-پیپت-اسید سولفوریک_آلفانفتول
روش کار:

1. یک سی سی محلول مجهول ریخته و 2 قطره آلفانفتول می افزاییم.
2. 1 سی سی اسید سولفوریک می افزاییم.اگر حلقه بنفش ایجاد شد یعنی محلول ما قند دارد.

    

آزمون چهارم
هدف: شناسایی قند احیا کننده از غیر احیا کننده

 وسایل مورد نیاز:لوله آزمایش-محلول های قندی ساکارز و عسل-معرف بندیکت-بن ماری
روش کار:

1. در یک لوله 2 سی سی محلول ساکارز میریزیم.
2. در لوله دیگر 2 سی سی محلول عسل میریزیم.
3. در یک لوله دیگر آب مقطر می ریزیم و به هرکدام 2 سی سی معرف بندیکت می افزاییم.
4. 5 دقیقه در بن ماری قرار می دهیم.
5. اگر رسوب آجری رنگ مشاهده شد لوله حاوی قند احیا کننده است.

   

آزمون پنجم
هدف:جهت شناسایی قند احیا کننده که بصورت مونوساکارید است .

وسایل مورد نیاز:محلول عسل-لوله آزمایش-محلول بارفورد
روش کار:

1-دو سی سی نمونه محلول عسل با 1 سی سی محلول بارفورد در لوله آزمایش مخلوط و 5 دقیقه در بن ماری قرار می دهیم.

2-رسوبی قرمز در ته لوله دیده می شود.

آزمون اول ( اندازه گیری گلوکز )

آزمون دوم

آزمون سوم : تست مولیش

وسایل مورد نیاز : لوله آزمایش , قطره چکان  ,عینک ,دستکش , پی پت 

وش آزمایش : 1 سی سی از محلول مجهول را توسط استوانه مدرج درون لوله آزمایش میریزیم سپس توسط یک پی پت 2 الی 3 قطره از محلول الفانفتول به آن اضافه میکنیم سپس با استفاده از پی پت 1 سی سی اسید سولفوریک غلیظ را به آهستگی به ته لوله ی ازمایش اضافه میکنیم هنگام اضافه کردن اسید به محلول نباید محلول را تکان بدهیم و لوله را به صورت مورب بگیریم و پی پت حاوی اسید را به صورت کج به لبه لوله تکان دهیم تا اسید ارام به درون لوله بریزد و دو فاز ایجاد شود

پس از اضافه شدن اسید یک حلقه بنفش بین دو فاز در لوله آزمایش ایجاد میشود که آن نشان دهنده وجود قند در محلول است

آزمون چهارم ( تست بندیکت )

آزمون پنجم ( تست بارفورد )

آزمون 1 :اندازه گیری گلوکز

مواد و وسایل مواد مورد نیاز :

2 گرم عسل - 20 سی سی محلول ید 1/0 نرمال - بی کربنات سدیم 1 درصد –H2SO4  25 درصد - تیو سولفات 1/0نرمال - 2 سی سی چسب نشاسته - بشر - بالن 250

روش کار :

2 گرم عسل در بشر کوچکی ریخته در 100 سی سی آب آن را حل میکنیم سپس به بالن 250 منتقل کرده و با آب مقطر به حجم می رسانیم و آن را به عنوان نمونه استفاده میکنیم

25 سی سی از محلول عسل رقیق شده و 20 سی سی محلول ید 1/0نرمال و 60 سی سی بی کربنات سدیم را داخل بشر ریخته و 30 دقیقه در تاریکی ( داخل کابینت ) قرار می دهیم سپس 8 سی سی H2 So4 و 2 سی سی چسب نشاسته اضافه کرده و محتویات بالن را تا سفید شدن آن با تیو سولفات سدیم تیتر میکنیم

گرم درصد گلوکز = ( A -B )*250*100*0.009/25*W

گرم درصد گلوکز = (20-8.5 ) *250*100*0.009/25*2=207

.

آزمون 2 : اندازه گیری قند احیا کننده به روش لین انیون

 مواد و وسایل مورد نیاز :

محلول فهلینگ - معرف متیل بلو - گلوکز 1 درصد - محلول عسل - ارلن - بورت - بشر

روش کار :

تعیین فاکتور فهلینگ : 1 گرم گلوکز را وزن کرده و در بالن 100 به حجم میرسانیم سپس محلول گلوکز 1 درصد بدست آمده را در بورت پر کرده و سپس در ارلن 5 سی سی فهلینگA و 5سی سی فهلینگ B ریخته و چند قطره معرف متیلن بلو به آن زده و آن را جوشانده و داغ داغ با محتویات بورت تیتر میکنیم تا رسوب آجری رنگ ظاهر شود حجم مصرفی بورت را تقسیم بر 100 و فاکتور فهلینگ را بدست می اوریم

فاکتور فهلینگ = V/100

F =0.045

تعیین قند احیا کننده عسل :

محلول عسل رقیق شده ای که به حجم 250 رسانده ایم را در بورت می ریزیم و در یک بشر، 5 سی سی محلول فهلینگ A  و 5 سی سی محلول فهلینگ Bبه آن می افزاییم محلول را در بشر می جوشانیم و وقتی به جوش امد داغ داغ با محتویات بورت تیتر میکنیم تا رسوب آجری ظاهر شود نقطه ی پایانی از بین رفتن رنگ ابی ( ایجاد رنگ قرمز اجری ) می باشد

گزم درصد قند  احیا کننده =250*F*100/V*W

گرم درصد قند احیا کننده = 250*0.045*100/8*2=281.25

.

آزمون 3 :تست مولی :

مواد و وسایل مورد نیاز :

1 سی سی اسید سولفوریک غلیظ - 1 سی سی نمونه محلول عسل - 2 تا 3 قطره الفا نفتول

لوله ازمایش - قطره چکان -دستکش - عینک -پیپت

روش آزمایش :

در لوله آزمایش 1 سی سی از محلول مجهول می ریزیم سپس 2 الی 3 قطره از محلول الفا نفتول را به آن اضافه می کنیم در مرحله بعد با استفاده از پیپت 1 سی سی  اسید سولفوریک غلیظ را به آهستگی به لوله ی ازمایش اضافه میکنیم پس از اضافه شدن اسید به لوله ی ازمایش 2 فاز ایجاد می شود که نشان از وجود قنددر محلول مجهول اس

نتایج ازمایش

درون لوله ی ازمایش بین دو فاز حلقه ی بنفش تشکیل شد

این تست جهت شناسایی عمومی کربوهیدرات ها به کار می رود و به تمامی قند ها پاسخ  مثبت می دهد

نتیجه گیری :

به علت دیده شدن حلقه ی بنفش نتیجه میگیریم که محلول مورد نظر حاوی قند می باشد

آزمون 4 :آزمایش بندیک

هدف ازمایش

تشخیص قند های احیا کننده از غیر احیا کننده کلیه ی قند های احیا کننده به این ازمایش پاسخ مثبت می دهند

مواد و وسایل مور نیاز :

محلول های قند ساکارز و عسل - 3 عدد لوله ازمایش -معرف بدیک -حمام بن ماری - پیپت - قطره چکان

روش آزمایش :

ابتدا در یک لوله ازمایش 2 سی سی از محلول های قند ساکارز و در لوله دیگر 2 سی سی محلول عسل ریخته و یک لوله آزمایش حاوی محلول  شاهد( آب مقطر) آماده میکنیم در محلول ها مقدار 2 سی سی  معرف بندیک اضافه میکنیم  و به مدت 3 تا 5 دقیقه در حمام بن ماری قرار می دهیم

سپس نتیجه آزمایش را به صورتی که در لوله حاوی قند احیا کننده رسوبی به رنگ سبز تا قرمز  اجری مشاهده می شود در حالیکه محلول غیر احیا کننده به رنگ ابتدایی خود باقی مانده است.

 در آزمایش فقط لوله ی حاوی محلول عسل به رنگ نارنجی تغییر رنگ داد که نشان دهنده ی وجود قند احیا کننده در آن است.

آزمون 5 :تست بارفورد

مواد و وسایل مورد نیاز :

2 سی سی نمونه عسل - 1 سی سی معرف بارفورد - 2 عدد لوله ی آزمایش - حمام بن ماری -2 سی سی محلول گلوکز 1 درصد

روش کار :

ابتدا در یک لوله ی ازمایش 2 سی سی نمونه عسل و در لوله ی دیگر 2 سی سی محلول گلوکز 1 درصد ریخته به هر دوی آن ها 1 سی سی معرف بارفورد اضافه کرده و آن ها را به مدت 5 دقیقه در بن ماری جوش قرار می دهیم و بعد از سپری شدن این مدت در ته لوله آزمایش حاوی محلول عسل و رسوب مشاهده میکنیم.

اگر رسوب در فاصله 2 دقیقه تشکیل گردد قند مورد آزمایش مونوساکارید است و دی ساکاریدی را باید مدت بیشتری جوشانید تا رسوب قرمز ایجاد شود

آزمون١:اندازه گيرى گلوكز

اساس كار:گلوكز دارى گروه آلدهيدى است كه در مجاورت يد اكسيد شده و به اسيد گلوكنيك تبديل ميشود.اما فروكتوز و ساكارز دراين واكنش شركت نميكنند،مقدار مشخصى يد به محيط اضافه كرده كه بخشى از آن با گلوكز موجود در محيط واكنش داده و بخشى كه مازاد است باقى مى ماند كه باقى مانده يد درمجاورت چسب نشاسته با تيوسولفات سديم تيتر شده و از مقدار كل يد كم ميشود،به اين ترتيب مقدار گلوكز به دست مى آيد

مواد موردنياز:عسل/محلول يد١/.نرمال/بى كربنات سديم١درصد/٢٥درصدH2SO4/تيوسولفات سديم١/.نرمال/چسب نشاسته

روش كار::٢گرم عسل در بشر ريخته و در ١٠٠سى سى آب حل كرده و به بالن٢٥٠منتقل ميكنيم و با آب مقطر به حجم ميرسانيم و به عنوان نمونه از آن استفاده ميكنيم.

٢٥سى سى محلول عسل رقيق شده،٢٠سى سى محلول يد١/.نرمال و٦٠سى سى بى كربنات سديم را داخلى ارلن تميزى ريخته و به مدت٣٠دقيقه در جاى تاريك ميگذاريم.

سپس٨سى سى H2SO4و ٢سى سى چسب نشاسته به آن اضافه ميكنيم و محتويات را تا سفيد شدن با تيوسولفات سديم تيتر ميكنيم.

گرم درصد گلوكز:

A-B*250*100*0.009/25*W

A:مقدار اوليه يد

B:حجم تيوسولفات مصرفى

w:وزن عسل

٢*٠/٠٠٩.٢٥*١٠٠*٢٥٠*٦.٥-٢٠=٦٠.٧٥

آزمون٢:اندازه گيرى قند احيا كننده به روش لين آنيون

اساس آزمايش:اين روش يكى از روش هاى شيميايى است كه براى آزمون و بررسى مونوساكاريدها و اليگوساكاريدهاى احياكننده درسطح وسيعى استفاده ميشود و اساس آن احيا شدن يون هاى مس در محلول قليايى(هيدروكسيد مس آبى) به فرم اكسيد قرمز است.بهترين معرف شناخته شده براى اينگونه آزمون معرف فهلينگ است.

مواد موردنياز:محلول فهلينگ،معرف متيل بلو،محلول گلوكز١درصد

تعيين فاكتور فهلينگ:محلول گلوكز١درصد را در بورت پر كرده سپس در ارلن كوچكى٥سى سى فهلينگ A,٥سى سى فهلينگB و چند قطره معرف متيل بلو ريخته و آن را جوشانده و داغ داغ با محتويات بورت تيتر ميكنيم تا رسوب آجرى رنگ ظاهر شود.

تعيين قند احياكننده عسل:محلول عسل رقيق شده اى كه به حجم١٥٠رسانده را در بورت ميريزيم و  در يك بشر٥سى سى فهلينگA,٥سى سى فهلينگ B و ٥قطره متيل بلو ميريزيم و محلول را ميجوشانيم و داغ داغ تا رنگ آجرى تيتر ميكنيم.

گرم درصد قند احياكننده:٢٥٠*F*١٠٠/V*W

٢٥٠*٠.٠٦*١٠٠/٦=٢٥٠

آزمون٣:تست موليش

وسايل و مواد مورد نياز:اسيدغليظ(١ميلى ليتر)،نمونه(١ميلى ليتر)،دوتا سه قطره آلفا نفتول،لوله آزمايش،قطره چكان،دستكش،عينك،پيپت

روش آزمايش:در لوله آزمايش١سى سى از محلول مجهول را ميريزيم سپس توسط پى پت٢الى٣قطره آلفا نفتول به آن اضافه ميكنيم.

درمرحله بعد بااستفاده از پى پت ١سى سى اسيد سولفوريك غليظ به آرامى به آن اضافه ميكنيم بايد مراقب بود كه محلول تكان نخورد و لوله را به صورت مورب بگيريم.پى پت حاوى اسيد را به صورت كج به لبه لوله تكان دهيم تا اسيد آرام به درون لوله آزمايش بريزد و دوفاز ايجاد شود.

پس از اضافه شدن اسيد اگر قندى در محلول مجهول قرار داشت يك حلقه متمايل ب بنفش بين دوفاز درلوله آزمايش ايجاد شده و درصورتى كه قندى وجود نداشته باشد تغييرى حاصل نميگردد

نتيجه:::درون لوله آزمايش بين دوفاز رنگ بنفش ايجاد شد كه به اين معنى است كه محلول حاوى قند است.

آزمون٤:آزمايش بنديكت

هدف آزمايش:تشخيص قندهاى احياكننده از قند هاى غير احياكننده.قندهاى احياكننده به اين آزمايش پاسخ مثبت ميدهند.

موادموردنياز:محلول هاى قندى ساكارز و عسل،لوله آزمايش،معرف بنديكت،حمام بن مارى،پى پت،قطره چكان.

روش آزمايش:

ابتدا دريك لوله آزمايش٢سى سى محلول هاى قندى ساكارز و در لوله ديگر٢سى سى محلول عسل ريخته و يك لوله آزمايش حاوى محلول شاهد(آب مقطر)آماده ميكنيم.در محلول ها ٢سى سى معرف بنديكت اضافه ميكنيم و بعد ٣تا٥دقيقه درحمام بن مارى قرار ميدهيم سپس نتيجه آزمايش را به صورتى كه در لوله حاوى قند احياكننده رسوبى به رنگ سبز تا قرمز آجرى مشاهده شود در حالى كه محلول غيراحياكننده به رنگ ابتدايى خود باقى مى ماند

آزمون٥:تست بارفورد

آزمايش بارفورد فقط به مونوساكاريدها جواب مثبت ميدهد.براى تشخيص مونوساكاريد از دي ساكاريد ها به كار ميرود.

اساس آزمون: قند هاى احياكننده ميتوانند يون هاى فاتى مثل( cu2) و يون نقره را در محيط قليايى احياكنند.

مس دوظرفيتى پس ازاحيا به صورت مس يك ظرفيتى( cu)در مى آيد.اين يون كمتراز مس دوظرفيتى در آب محلول است و در نتيجه به رسوب سبزرنگCuOHيا رسوب قرمز رنگCu2Oو يا مخلوط زرد رنگى ازين دوتركيب درمى آيد.

اگرPHمحيط اسيدى شود و همچنين زمان حرارت دادن كنترل شود فقط مونوسكاريد ها به اين آزمايش جواب مثبت ميدهند.

روش كار:

ابتدا2سى سى نمونه(عسل)رابا١سى سى معرف بافورد درلوله آزمايش مخلوط كرده و به مدت٥دقيقه در بن مارى جوش قرارداده سپس پس از٥دقيقه رسوب قرمزرنگى درته لوله آزمايش مشاهده ميشود.

اگر رسوب قرمز درفاصله٢دقيقه تشكيل گرددقند مورد آزمايش مونوساكاريد است،دى ساكاريدهارابايد مدت بيشترى مثلا١١دقيقه جوشاند تا رنگ قرمز ايجاد شود.